علت عصبانیت در کودکان
علت عصبانیت در کودکان چیست؟ ممکن است بعضی از بچه ها نسبت به همسالان خود، زودتر عصبانی شوند و پرخاشگری کنند.
این رفتار ممکن است تحت تأثیر عوامل مختلفی از جمله عوامل عاطفی و روانی، تأثیر سن و سال و مراحل رشد و یا دلایل خارجی قرار گیرد.
در ادامه در مورد دلایل پرخاشگری کودکان بیشتر توضیح داده شده است.
چرا فرزندم زود عصبانی می شود؟
کودکان ممکن است به دلیل عوامل زمینه ای مختلف، از جمله چالش های تنظیم هیجانی و تأثیرات محیطی، به راحتی خشم را تجربه کنند.
دلایل رایج شامل مشاهده درگیری های خانوادگی، تجربه قلدری یا داشتن مشکلاتی با دوستان است. خشم دوران کودکی همچنین می تواند ناشی از ناامیدی ناشی از نیازها یا خواسته های برآورده نشده باشد و منجر به پریشانی و طغیان های عاطفی شود.
عوامل عاطفی و روانی
شرایط عاطفی یا روانی می تواند به طور قابل توجهی به خشم مکرر کودک کمک کند. اختلالاتی مانند ADHD، اوتیسم، اضطراب و مسائل یادگیری از دلایل رایج تحریک پذیری و برهم زننده تنظیم هیجانی در کودکان هستند.
به عنوان مثال، کودکان مبتلا به ADHD ممکن است با تکانشگری دست و پنجه نرم کنند و کنترل خشم را برای آن ها سخت کند.
ملاحظات رشدی
از نظر رشدی، کودکان خردسال اغلب مهارت های زبانی محدودی دارند که برقراری ارتباط احساسات خود را برای آن ها دشوار می کند.
در نتیجه، آن ها ممکن است ناامیدی خود را به صورت فیزیکی، مانند عصبانیت و پرخاشگری، ابراز کنند. این رفتار می تواند پاسخی طبیعی به احساس درماندگی باشد، زمانی که آن ها نمی توانند نیازها یا خواسته های خود را بیان کنند.
تأثیر عوامل خارجی
شرایط جامعه و درگیری های موجود در اجتماع بر واکنش های عاطفی کودکان نیز تأثیر گذاشته است. بسیاری از والدین متوجه افزایش خشم و تحریک پذیری ناشی از محدودیت ها و تغییرات روتین شدند که منجر به افزایش نوسانات عاطفی می شود.
چنین موقعیت هایی می تواند منجر به افزایش ناامیدی و مشکلات در مدیریت خشم شود؛ به خصوص اگر کودک نتواند با این تغییرات کنار بیاید.
درک اینکه چرا کودک به راحتی عصبانی می شود، مستلزم نگاهی جامع به زمینه عاطفی، روانی و محیطی اوست. با شناسایی محرک های خاص و مسائل بالقوه زمینه ای، والدین می توانند بهتر از فرزندان خود در مدیریت خشم و بهبود بیان عاطفی حمایت کنند.
10 روش کنترل عصبانیت در کودکان
از چه راهکارهایی می توانم برای کمک به فرزندم برای مدیریت خشم او استفاده کنم؟ کمک به کودک برای مدیریت خشم شامل آموزش راهبردهای مقابله ای است که می تواند تنظیم هیجانی و مهارت های ارتباطی او را بهبود بخشد.
تکنیک های مختلفی را می توان برای ایجاد یک محیط حمایتی که درک و انعطاف پذیری را تقویت می کند، به کار برد.
-
احساسات را بشناسید
تشویق فرزندتان به ایجاد واژگان احساسی می تواند به او کمک کند تا احساسات خود را بهتر بیان کند. آموزش کلماتی مانند “عصبانی”، “ناامید” یا “ناراحت” آن ها را قادر می سازد تا به جای متوسل شدن به رفتارهای پرخاشگرانه مانند فریاد زدن یا ضربه زدن، احساسات خود را ابراز کنند.
-
از صحبت با خود استفاده کنید
آموزش دادن به فرزندتان برای استفاده از خود گفتاری مثبت در لحظات ناامیدکننده می تواند مفید باشد. عبارات ساده ای مانند «آرام باش» یا «من می توانم از پس این کار بر بیایم» می تواند آن ها را وادار کند که مکث کنند و دوباره کنترل احساسات خود را به دست آورند.
-
یک نقطه آرام ایجاد کنید
تعیین یک فضای امن و آرام در خانه شما که در آن کودک شما بتواند در زمانی که احساس غرق شدن می کند، عقب نشینی کند، بسیار مهم است. این نقطه می تواند شامل موارد آرامش بخش مانند کتاب یا موسیقی باشد تا به رفع فشار کمک کند.
-
تنفس عمیق را تمرین کنید
آموزش تکنیک های تنفس عمیق به کودک می تواند به میزان قابل توجهی خشم و استرس او را کاهش دهد. نشان دادن نحوه دم آهسته، نگه داشتن و بازدم به ایجاد حس آرامش کمک می کند.
-
بیان فیزیکی را آموزش دهید
درگیر شدن در فعالیت های بدنی می تواند به کودک شما اجازه دهد تا انرژی و ناامیدی خود را آزاد کند. فعالیت هایی مانند ضربه زدن به بالش، پریدن روی ترامپولین یا فشردن توپ استرس روش های مؤثری برای ابراز و مدیریت ایمن خشم هستند.
-
محرک ها را شناسایی کنید
همکاری با یکدیگر برای شناسایی عواملی که باعث خشم فرزندتان می شود می تواند به او کمک کند تا احساسات خود را بهتر درک کند.
در مورد موقعیت ها یا احساسات خاصی که باعث خشم آن ها می شود بحث کنید؛ که می تواند راهبردهای مقابله فعالانه را در آینده تسهیل کند.
-
ارتباطات باز را تشویق کنید
ایجاد محیطی که در آن کودک شما احساس امنیت کند و احساسات خود را بدون قضاوت ابراز کند ضروری است. هنگامی که آن ها احساسات خود را با صدای بلند بیان می کنند؛ به جای اینکه فوراً آن ها را تنبیه کنید، آن ها را با تأیید احساسات خود تشویق کنید.
-
مهارت های مقابله ای را معرفی کنید
به کودک خود کمک کنید تا مجموعه ای از مهارت های مقابله ای را توسعه دهد که می تواند در هنگام احساس عصبانیت از آن ها استفاده کند.
گزینه ها ممکن است شامل پاره کردن کاغذ، نوشتن احساسات آن ها یا حتی استفاده از “دماسنج احساسات” برای سنجش وضعیت عاطفی آن ها باشد.
-
کتاب هایی درباره خشم بخوانید
معرفی ادبیاتی که به مدیریت خشم می پردازد، می تواند سناریوهای مرتبطی را برای کودک شما فراهم کند. کتاب ها می توانند راه های سالمی را برای مقابله با عصبانیت نشان دهند.
-
یک الگوی آرام باشید
رفتار شما به طور قابل توجهی بر پاسخ های عاطفی فرزندتان تأثیر می گذارد. حفظ آرامش و خونسردی در طول طغیان هایشان، نمونه ای مثبت است و نشان می دهد که چگونه احساسات دشوار را به طور مناسب مدیریت کنیم.
با ادغام این استراتژی ها، می توانید به کودک خود قدرت دهید تا خشم خود را به روش های سالم تری مدیریت کند و در طول زمان هوش هیجانی و انعطاف پذیری را تقویت کنید.
برای مطالعه بیشتر از یک منبع معتبر خارجی می توانید اینجا کلیک کنید.
شناسایی محرک های ایجاد عصبانیت در کودکان
چگونه می توانم محرک های خاصی را که ممکن است باعث عصبانیت فرزندم شوند شناسایی کنم؟ شناسایی محرک های خاصی که به خشم کودک شما کمک می کند؛ برای رسیدگی به دلایل زمینه ای پاسخ های عاطفی آن ها بسیار مهم است.
با مشاهده رفتارها، حفظ ارتباط باز و استفاده از روش های ساختاریافته، والدین می توانند این محرک ها را شناسایی کنند.
-
الگوهای رفتاری را مشاهده کنید
نظارت بر رفتار کودک در طول دوره های خشم می تواند به شما در تشخیص الگوها کمک کند. به موقعیت ها یا تعاملات قبل از طغیان خشم آن ها توجه کنید.
این کار می تواند شامل تشخیص سناریوهای تکرار شونده مانند درگیری با همسالان یا ناامیدی بر سر کارها باشد که ممکن است احساسات قوی را برانگیزد.
-
دفترچه خاطرات خشم
نگه داشتن یک دفتر خاطرات برای مستند کردن اپیزودهای خشم فرزندتان می تواند بینش های ارزشمندی ارائه دهد. به تاریخ، زمان، زمینه و رویدادهای خاص منتهی به هر حادثه، همراه با احساسات و واکنش های فرزندتان پس از آن توجه کنید.
مرور سوابق در طول زمان می تواند محرک ها و زمینه های مشترکی را که به خشم آن ها کمک می کند، آشکار کند.
-
در گفتگو شرکت کنید
شروع بحث های آرام در مورد احساسات می تواند درک کودک شما از احساسات خود را تسهیل کند. درباره موقعیت هایی که آن ها را عصبانی می کند سؤالات باز بپرسید و آن ها را تشویق کنید تا تجربیات، احساسات و هر گونه احساس فیزیکی را که با آن مواجه می شوند بیان کنند.
فضای امنی برای کودک خود ایجاد کنید تا بتواند احساسات خود را بدون ترس از قضاوت بیان کند.
-
موضوعات مشترک را شناسایی کنید
اطلاعات جمع آوری شده از مشاهده، روزنامه نگاری و مکالمه را تجزیه و تحلیل کنید و به دنبال موضوعات یا محرک های ثابت باشید.
عواملی مانند تغییر در روال، عوامل استرس زای محیطی یا تعارضات بین فردی خاص اغلب به عنوان موضوعات مشترکی ظاهر می شوند که خشم را برمی انگیزند. شناخت این الگوها می تواند به مداخلات هدفمندتری منجر شود.
-
در مورد تأثیرات خارجی بحث کنید
تأثیرات بیرونی را در نظر بگیرید که ممکن است به خشم فرزندتان کمک کند، مانند قرار گرفتن در معرض محتوای رسانه ای تهاجمی، محیط های پر استرس خانه یا درگیری های والدین.
با فرزندتان بحث کنید که چگونه این تأثیرات ممکن است باعث شود او احساس کند و موقعیت هایی را که پس از قرار گرفتن در معرض چنین عناصری خشم شدیدی را تجربه می کند، تشخیص دهید.
-
با مربیان همکاری کنید
تعامل با معلمان یا مراقبان فرزندتان می تواند دیدگاه های بیشتری در مورد رفتار آن ها ارائه دهد. آن ها ممکن است در ساعات مدرسه یا در موقعیت های اجتماعی متوجه محرک هایی شوند که در خانه کمتر آشکار می شوند.
همکاری با مربیان باعث می شود تا درک جامع تری از محرک های خشم فرزندتان در محیط های مختلف داشته باشید.
-
تشخیص احساسات را تمرین کنید
آموزش به کودکتان برای تشخیص و برچسب زدن به احساساتش می تواند به او قدرت دهد تا آنچه را که باعث خشمش می شود بیان کند.
نموداری از احساسات تهیه کنید یا از کتاب های داستانی استفاده کنید که احساسات مختلف را برجسته می کند و از آن ها در شناسایی احساسات خاصی که در موقعیت های محرک تجربه می کنند حمایت می کند.
با به کارگیری این استراتژی ها، می توانید درک عمیق تری از محرک های خاصی که ممکن است باعث خشم فرزندتان شود؛ به دست آورید و به شما امکان می دهد حمایت و مداخلات مناسب متناسب با نیازهای او را ارائه دهید.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.