5 دلیل مدرسه نرفتن کودکان
برای پیدا کردن دلیل مدرسه نرفتن کودکان، شناخت بچه ها می تواند یک موضوع کلیدی باشد. اگر روی فرزند خود شناخت کافی داشته باشید؛ می توانید کنش هر واکنش او را پیدا کنید.
کودکان به دلایل مختلفی تمایل به حضور در مدرسه ندارند. بدیهی است بعد از پیدا کردن علت، راهکار درمانی مناسب برای افزایش اشتیاق در کودکان انتخاب و اجرا می شود.
در این مطلب به برخی از مهمترین این دلایل و بهترین راهکارها اشاره شده است.
به این مطلب هم توجه داشته باشید: 7 راهکار مشق ننوشتن کودکان
دلایل مدرسه نرفتن کودکان
بعضی از دلایلی که باعث می شود کودکان علاقه ای به حضور در مدرسه نداشته باشند و از رفتن به مدرسه امتناع کنند عبارتند از:
-
فقر و کمبود لوازم مورد نیاز
ممکن است کودکان به دلیل فقر و کمبود منابع به مدرسه نروند. برخی از دلایل کلیدی عبارتند از:
آن ها غذای کافی برای خوردن ندارند، که می تواند تمرکز آن ها را در مدرسه دشوار کند.
آن ها لوازم مورد نیاز مدرسه مانند دفترچه یادداشت، خودکار و کتاب درسی را ندارند که می تواند مانع از شرکت در کلاس شود.
ممکن است برای رفتن به مدرسه به وسایل حمل و نقل دسترسی نداشته باشند.
خانواده هایی که در فقر زندگی می کنند ممکن است از کودکان بخواهند که برای کمک به درآمد خانواده کار کنند و زمانی برای مدرسه باقی نمی گذارند.
گاهی ممکن است مشکل رفع نیازهای اولیه مانند خوراک و پوشاک و لوازم تحریر نباشد و کودک خود را با کودکان دیگر که رفاه بیشتری دارند؛ مقایسه کند.
-
چالش های سلامت روان
مسائل مربوط به سلامت روان نیز می تواند مانع مهمی برای حضور در مدرسه باشد. دلیل مدرسه نرفتن کودکان می تواند به دلیل اضطراب زیاد آن ها برای تکالیف یا آزمون ها باشد.
کودکان ممکن است برای رفتن به مدرسه اضطراب زیادی را تحمل کنند. مانند ترس های مربوط به مواجهه با همسالان، امتحانات، یا اضطراب عمومی مربوط به مدرسه.
افسردگی و عزت نفس پایین می تواند انگیزه مدرسه رفتن را برای کودکان کاهش دهد.
-
عدم مشارکت و بی حوصلگی
یکی دیگر از دلایل رایج عدم تمایل کودکان به مدرسه، عدم درگیری و بی حوصلگی است. کودکان ممکن است برنامه درسی یا روش های آموزشی را غیر جالب یا بدون چالش بیابند.
آن ها ممکن است فعالیت های فوق برنامه یا فرصت کافی برای دنبال کردن علایق خود نداشته باشند که منجر به جدایی آن ها از محیط مدرسه می شود.
-
مسائل مربوط به همسالان و قلدری
مشکلات با همسالان، مانند قلدری یا مشکلات اجتماعی نیز می‌تواند به بی میلی کودکان برای حضور در مدرسه دامن بزند.
کودکان ممکن است در کلاس درس به دلیل درگیری با همسالان یا اضطراب اجتماعی احساس ناخوشایند یا استرس داشته باشند.
قلدری می تواند عامل اصلی در اجتناب و امتناع از مدرسه باشد.
-
عدم حمایت و مشارکت والدین
حمایت و مشارکت والدین می تواند نقش مهمی در تشویق حضور در مدرسه داشته باشد. والدین ممکن است بهانه های زیادی را برای غیبت از مدرسه برای فرزندان خود فراهم کنند و رفتارهای فراری را ممکن سازند.
عدم آگاهی والدین در مورد حضور فرزندشان در مدرسه می تواند به این مشکل کمک کند. تشویق والدین و نشان دادن ارتباط شخصی می تواند انگیزه بچه ها را برای حضور مداوم در مدرسه ایجاد کند.
بیشتر بدانید: چطور به کودکم نقاشی یاد بدهم؟
با کودکی که به مدرسه نمی رود چه باید کرد؟
با توجه به دلیل مدرسه نرفتن کودکان، راه حل منطقی مربوطه بررسی و توسط مشاوره ارائه می شود. گاهی والدین با توجه به شناختی که از فرزند خود دارند می توانند بهترین راهکار را اجرا کنند.
-
راهکارهای مقابله با غیبت بیش از حد
مسائل مربوط به زورگویی همسالان، سلامت خانواده، سوء مصرف مواد، بی خانمانی یا مشکلات سلامت روان از دلایل عدم حضور هستند و باید مورد توجه قرار گیرند. برنامه های حضور در مدرسه باید بر پیشگیری و حمایت به جای تنبیه تمرکز کنند.
غیبت مزمن فراگیر است، به طوری که از هر شش دانش آموز در ایالات متحده، یک نفر آنقدر مدرسه را از دست می دهد که غیبت مزمن محسوب می شود.
اثرات منفی غیبت بر تحصیل دانش آموز می تواند عمیق باشد و اغلب تا بزرگسالی نیز ادامه می یابد.
غیبت طولانی به طور نامتناسبی بر تحصیل دانش آموزانی که مشکلات سلامتی مزمن یا ناتوانی دارند، تأثیر می گذارد.
-
مفاهیم و الزامات قانونی
در بیشتر کشورها، قوانین آموزش اجباری، همه کودکان را ملزم می کند که از سن 6 سالگی تا 18 سالگی به مدرسه بروند، به استثنای برخی موارد.
غیبت موجه به دلایلی از جمله رعایت ایام مذهبی، قرارهای پزشکی، فعالیت های نظامی و شرایط موقت جسمی یا روحی مجاز است.
غیبت های غیر موجه یا فرار از مدرسه می تواند منجر به فرآیندی چند مرحله ای شود که بر رسیدگی به علل زمینه ای از جمله مشاوره، میانجی گری، طرح های بهبود رفتار و ارجاع به دادگاه فرار متمرکز است.
از جمله مطالب پر طرفدار این سایت: دلیل عدم تمرکز درکودکان و راهکار افزایش تمرکز
با بچه ای که به مدرسه نمی رود چگونه باید رفتار کرد؟
در بعضی از موارد مدرسه و ارگان های آموزشی و ذیربط می توانند به افزایش اشتیاق کودک برای مدرسه رفتن کمک کنند.
سیستم های پشتیبانی و مداخله به موقع مسئولین مدرسه، می تواند تا حد زیادی روی این مسئله تأثیرگذار باشد.
مدارس می توانند سیستم های هشدار زود هنگام، پیام رسانی پستی و پیام های متنی را برای افزایش حضور، به ویژه برای دانش آموزان با غیبت زیاد اجرا کنند.
گزینه های تحصیلی جایگزین مانند آموزش در خانه، عدم تحصیل، مدارس شبانه روزی، مدارس مجازی و مدارس منشور ممکن است برای برخی از دانش آموزانی که از مدرسه عادی جدا شده اند سودمند باشد.
برنامه های مبتنی بر جامعه مانند فعالیت های بعد از مدرسه و اردوهای تابستانی می توانند تجربیات یادگیری و سرگرمی جذابی را برای کودکان در زمانی که در مدرسه نیستند فراهم کنند.
برنامه های جامع پیشگیری از ترک تحصیل و خدمات بهداشت روانی مبتنی بر مدرسه می توانند به مسائلی مانند اضطراب، افسردگی، و آسیب هایی که باعث حضور ضعیف کودک درمدرسه می شود، کمک کند.
شاید بد نباشد برای علاقه مندی کودکان به مدرسه، بهترین سن برای مهد کودک رفتن بچه ها را بدانیم.
چرا پسرم مدرسه نمیره؟
احتمال غیبت زیاد کودکان در خانواده های کم درآمد از مدرسه به دلایل بهداشتی از جمله آسیب، بیماری یا ناتوانی بیشتر است. این ممکن است به دلیل موانعی مانند عدم دسترسی به مراقبت های بهداشتی یا سایر چالش های خانوادگی باشد.
اضطراب، افسردگی و سایر مسائل مربوط به سلامت روان می تواند به اجتناب یا امتناع دانش آموزان برای رفتن به مدرسه را افزایش دهد.
قلدری در مدرسه نیز یک دلیل رایج برای حضور ضعیف پسر بچه ها در مدرسه است، زیرا دانش آموزان ممکن است احساس ناامنی یا عدم استقبال کنند.
در این مورد ممکن است دخترها مشکل کمتری برای رفتن به مدرسه داشته باشند. هرچند دلیل مدرسه نرفتن دخترها ممکن است مربوط به مسائل دیگری چون رقابت در وسایل و لوازم بهتر و یا ظاهر بهتر باشد.
دانش آموزان ممکن است برای مراقبت از خواهر و برادرهای کوچک تر، مدرسه را از دست بدهند، که اغلب به دلیل مسئولیت های خانوادگی یا چالش های مالی درون خانواده است.
نقش والدین در افزایش انگیزه کودک برای رفتن به مدرسه
والدین نقش مهمی در ایجاد انگیزه برای مدرسه رفتن دارند. برای این کار، باید از روش های مثبت و حمایتگرانه استفاده کنند. به طور مثال:
ارتباط مثبت با مدرسه: والدین باید با معلمان و مسئولین مدرسه در تماس باشند و از پیشرفت های کودک خود آگاه شوند. این ارتباط می تواند به کودک حس حمایت و ارزشمندی بدهد.
تشویق به یادگیری: والدین می توانند با ایجاد محیطی حمایتی در خانه، مانند اختصاص زمانی برای مطالعه یا کمک به انجام تکالیف، علاقه کودک را به مدرسه و یادگیری تقویت کنند.
مشارکت در فعالیت های مدرسه: حضور در جلسات معلمان و رویدادهای مدرسه، مانند جشن ها و کارگاه ها، به کودک نشان می دهد که والدین به آموزش او اهمیت می دهند و این می تواند انگیزه او برای حضور در مدرسه را افزایش دهد.
تبیین اهمیت مدرسه: والدین باید با زبان ساده و مناسب، اهمیت مدرسه و آموزش را برای کودک توضیح دهند و او را به درک فواید آن برای آینده اش تشویق کنند.
این مطلب هم با مقاله ای که می خوانید مرتبط است: چرا فرزندم به مدرسه بی علاقه است؟
تبیین اهمیت مدرسه برای کودکان
تبیین اهمیت مدرسه برای کودکان، می تواند به آن ها کمک کند تا متوجه شوند که مدرسه نه تنها مکانی برای یادگیری درس ها، بلکه فضایی برای توسعه مهارت ها و شخصیت است. والدین باید با استفاده از زبان ساده و مناسب، مزایای مدرسه رفتن را توضیح دهند.
به عنوان مثال، آن ها می توانند کودک را تشویق کنند که مدرسه به او فرصتی برای دوستی با همسالان، یادگیری مهارت های جدید و دستیابی به اهداف شخصی و حرفه ای در آینده می دهد.
همچنین، والدین می توانند تأکید کنند که تحصیل، درها را به سوی فرصت های بهتر در زندگی باز می کند و بدون آموزش مناسب، دستیابی به اهداف فردی و شغلی دشوار خواهد بود. این روش کمک می کند تا کودک متوجه شود که رفتن به مدرسه برای رشد شخصی و اجتماعی او ضروری است.
در نتیجه، والدین با حمایت عاطفی و مشارکت فعال در فرآیند آموزشی، می توانند تأثیر زیادی در افزایش انگیزه کودک برای رفتن به مدرسه داشته باشند.
بهترین برخورد با کودکی که به مدرسه نمی رود.
بهترین راه برای مشتاق کردن کودک به مدرسه با توجه به شرایط و موقعیت دانش آموز و والدین او ارائه می شود. در ادامه به برخی از راه های مقابله با این موضوع و برطرف کردن دلیل مدرسه نرفتن کودکان اشاره شده است.
برای کسب اطلاعات بیشتر از یک منبع خارجی نیز می توانید اینجا کلیک کنید.
پرورش نگرش مثبت نسبت به حضور در مدرسه
ایجاد یک محیط مدرسه ایمن، دلپذیر و فراگیر در ارتقای اشتیاق کودک برای حضور در مدرسه بسیار مهم است. علت مدرسه نرفتن کودکان می تواند عدم جذابیت مدرسه برای آن ها باشد.
ایجاد روابط قوی بین دانش آموزان، معلمان و والدین می تواند حس تعلق و حمایت را که از عوامل کلیدی در تشویق حضور در مدرسه است، تقویت کند.
اجرای رویکردهای فعال و مثبت برای مدیریت رفتار، مانند آموزش رفتارهای یادگیری و مهارت های خود تنظیمی، می تواند به مشارکت و انگیزه کودکان در کلاس کمک کند.
پرداختن به مسائل اساسی که ممکن است در حضور ضعیف نقش داشته باشد، مانند اضطراب، افسردگی، یا مشکلات یادگیری، از طریق مداخلات هدفمند و خدمات حمایتی می تواند به طور قابل توجهی نگرش کودک را نسبت به مدرسه بهبود بخشد.
مشارکت دادن والدین به عنوان شرکای فعال در آموزش فرزندشان، از طریق ارتباطات باز، تصمیم گیری مشترک و فرصت های مشارکت، می تواند محیطی منسجم و حمایت کننده ایجاد کند که عشق به یادگیری را ترویج می کند.
ارائه طیف وسیعی از فعالیت های جذاب، فوق برنامه و برنامه های مبتنی بر جامعه می تواند مدرسه را به تجربه جذاب تری برای کودکان تبدیل کند.
علت عصبانیت در کودکان از مشکلاتی است که والدین با آن دست و پنجه نرم می کنند.
راهکارهای حضور کودکان در مدرسه
سیستم های هشدار اولیه، نظارت بر حضور و غیاب و اطلاع رسانی هدفمند می توانند به شناسایی و رسیدگی به مسائل حضور و غیاب قبل از تبدیل شدن به مشکلات مزمن کمک کنند.
همکاری با مشاوران مدرسه، مددکاران اجتماعی، و متخصصان سلامت روان برای رسیدگی به علل زمینه ای حضور ضعیف، مانند اضطراب یا ضربه، می تواند بسیار موثر باشد.
اجرای رویکردهای یادگیری منعطف و شخصی، از جمله گزینه های تحصیلی جایگزین، می تواند نیازهای دانش آموزانی را که از مدرسه سنتی جدا شده اند، بهتر برآورده کند.
پرورش جو مثبت مدرسه که به تنوع، احترام و شیوه های فراگیر ارزش می دهد، می تواند محیطی را ایجاد کند که در آن همه دانش آموزان احساس استقبال و انگیزه برای حضور در آن کنند.
تقویت شراکت خانه و مدرسه از طریق ارتباطات باز، تصمیم گیری مشترک و حل مشکلات مشترک می تواند پیام ها و حمایت مداوم را برای کودک تضمین کند.
چرا بچم دوست نداره بره مدرسه؟
کودکان در این دوره از زندگی با کودکی ما بسیار تفاوت دارند. شاید در دهه های پنجاه و شصت، کودک در صورت عدم تمایل به حضوردر مدرسه نیز باز مجبور به این کار بود.
والدین در این زمینه تصمیم گیرنده بودند و اجازه مداخله و اظهار نظر به کودکان داده نمی شد؛ حتی اگر مشکل جدی برای کودک پیش می آمد.
اما در دهه های اخیر، والدین آگاه به رفع مشکلات مربوط به عدم اشتیاق کودک به مدرسه می پردازند و بعضی از والدین که به کودک سالاری اعتقاد دارند؛ همیشه دیگران را مقصر دانسته و برای راحتی فرزند خود تصمصات اشتباه می گیرند.
در هر صورت بهترین راه برای کمک به کودکی که علاقه ای به مدرسه ندارد، کمک گرفتن از یک مشاوره و متخصص است که والدین آگاه به این امر واقف هستند.
با مجله خانه امن، خانه امن بسازید!
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.